Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

In huizen van de afgelopen eeuwen zijn soms schouwen of keukens te vinden met tegelwanden. Vaak met Bijbelse afbeeldingen. Zo had je het verhaal van Gods geschiedenis met de mensen steeds om je heen. Opvallend dat blijkbaar bijgaande afbeelding deel uitmaakte van zo’n Bijbelwand.
Twee keer is er in het evangelie van Johannes sprake van dat Jezus dreigt gestenigd te worden. De andere drie evangelisten zeggen daar niets over.
De afbeelding op de tegel is blijkens het onderschrift een illustratie bij Johannes 8,59:
  ‘Toen tilden zij stenen op om op Hem te werpen, maar Jezus verborg zich en ontkwam de tempel uit.’
Even later in 10,31 horen we:
  ‘Weer raapten de Joden stenen op om Hem te stenigen.’
Nu verbergt Jezus zich niet om aan de steniging te ontkomen. Hij blijft en zet het gesprek voort. Pas even later horen we:
  ‘Zij zochten Hem wederom te grijpen, en Hij ontkwam aan hun hand’ (10,39).
De eerste keer was Jezus in hun ogen te ver gegaan door te zeggen:
  ‘Voor Abraham werd, ben Ik’ (8,58).
Niet alleen maakte Hij zich daarmee groter dan Abraham; Hij gebruikte voor zichzelf ook de Godsnaam: ‘Ik ben’, ‘JHWH’. De tweede keer zei Hij iets soortgelijks:
  ‘Ik en de Vader: wij zijn één’ (10,30).
Dat waren voor rechtgeaarde joden ook uitspraken die niet pasten in hun denkkaders. Een mens die zich op gelijke hoogte met God plaatste… Dat kon eenvoudig niet.
En toch was dat wat Johannes in Jezus zag. Ongehoord. Maar gegeven Jezus’ levenswijze de enig mogelijke conclusie. Een man van God. Van verregaande vergeving en naastenliefde. Van genade op genade ( 1,16). Die niet veroordeelde, zoals vele van zijn gelovige tijdgenoten juist wel deden. Die moesten niets hebben van foute mensen. Was iemand eenmaal onrein verklaard, dan hield je afstand. Juist zoals dat stond in Psalm 1:
  ‘Gelukkig de mens die niet ingaat op de raad van bozen, niet op het pad van zondaars staat, niet in de kring van schampere   spotters wil zitten…’
Jezus stelde daar een heel andere houding tegenover. Hij oordeelde niet, maar vergaf, liet zich - letterlijk - raken door het leed van de mensen, het onheil waaronder zij gebukt gingen. Zocht niet naar eventuele zonden in het verleden die tot de heilloze situatie hadden geleid, maar stelde een nieuwe toekomst in het vooruitzicht. Nieuw leven. In Hem zag je het scheppingsverhaal…, de God van de schepping aan het werk.
Precies waar zijn gelovige tegenstanders eerder iemand de dood wilden aandoen (bv. 8,2-11), precies daar was Jezus keer op keer bereid nieuw leven aan te bieden. ‘Jullie houding loopt uit op de dood,’ zegt Jezus herhaaldelijk tegen zijn opponenten.
Als om Jezus’ woorden te illustreren grijpen ze naar stenen om Hem te de doodstraf te geven.
Oordelen is dood.

Herken ik dat? In mijn levenservaring? In mijn omgeving? Ooit meegemaakt?
Niet-oordelen, maar mededogen tonen is redden…, is leven; God-gegeven leven.
Herken ik dat? In mijn levenservaring? In mijn omgeving? Ooit meegemaakt?
Toch niet gek om dat in de vorm van zo’n tegeltje steeds om je heen te hebben.

[ca 1810, gebakken tegel (Delfts?). Nederland, Zeeland, Goes, Museum. Dries van den Akker s.j./2014.04.05]

Verwijzingen
Johannes 08,59: -
Johannes 10,31-39: -
Veertigdagentijd 05e week do, vr