Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

Op de afbeelding zien we een jonge vrouw. Haar hoofd getooid met rozen. In haar linkerhand heeft ze een kruisbeeld. Aan haar voeten een paar schaatsen. Die werden in haar tijd gemaakt van dierenbotten.
Toen ze vijftien was kwam ze bij het schaatsen op het ijs ten val. Dat werd het begin van een zeer langdurige lijdensweg. Telkens kwamen er weer nieuwe kwalen en ziekteverschijnselen bij. Ze at bijna niets. Wel ging ze geregeld te communie, in die tijd iets uitzonderlijks. De mensen in haar omgeving hadden stellig de indruk dat ze daarvan leefde. Meer had ze niet nodig. Naar het woord van Jezus: ‘Een mens leeft niet van brood alleen, maar van alles wat voortkomt uit de mond van God’ (Matteus 04,04) Ze was een toonbeeld van geduld en verdroeg de soms afschuwelijke pijnen op indrukwekkende wijze. Zij hield daarbij voortdurend haar oog gericht op een afbeelding van Jezus aan het kruis. Hij was haar grote voorbeeld. Wie haar kwam bezoeken stond verwonderd over het feit dat zij vol aandacht kon luisteren, en over de wijze raad die zij wist te geven.
Na een ziekbed van achtendertig jaar stierf ze op 14 april 1433. Omdat haar sterfdag meestal vlak vóór of vlak ná Pasen valt, heeft men haar feest geplaatst op de dag dat ze plechtig werd bijgezet in de kerk van Schiedam: 14 juni.
In de 20e eeuw werd er een boek over haar geschreven met de titel ‘Een bed vol doorns’. Daar hebben de rozen mee te maken: ze symboliseren haar lijden en haar liefde.

Kijkend naar Lidwina probeer ik me te herinneren of ooit een zieke of gehandicapte persoon op mij grote indruk heeft gemaakt.
En hoe ik me gedraag bij pijn of ziekte.
Waarin is Jezus míjn grote voorbeeld?

[ca 1895, glasschilderkunst. Nederland, Den Haag, St-Jacobuskerk. Dries van den Akker s.j./2014.06.02]

Verwijzingen
Feest 14 juni: Lidwina van Schiedam († 1433)