En gezegend is de vrucht uws lichaams   hele raam

De Nieuwtestamentische afbeelding
Voor een fraai gevormde poort spreekt Jezus een aantal mensen toe. Hij is herkenbaar aan zijn kruisnimbus, en gaat weer gekleed in het witte ondergewaad en de rode mantel met gouden bies. Aan zijn voeten zit een wat oudere man met aandacht naar hem te luisteren. Met zijn rechterhand wijst Hij naar de hemel en met zijn linker maakt Hij een licht afwerend gebaar voor zich uit. Naar het lijkt naar de mensen tegenover Hem.
Daar zien we op de voorgrond een oudere man met een klein kind dat een mandje bij zich heeft waar doeken uit hangen. Achter dat kind een vrouw die loensend voor zich uit kijkt, alsof zij iets onzienlijks ziet? Zij heeft een papierrol in de rechterhand; kennelijk een tekst die zij uitgesproken heeft. De twee mannen rechts van haar (voor mij, kijker, links) kijken niet naar Jezus, maar naar haar.

Waarom deze afbeelding bij deze bede uit het Wees Gegroet?
Dit alles zou een illustratie moeten zijn bij de bede: ‘En gezegend is de vrucht uws lichaams’ (of moderner: ‘Gezegend is Jezus, de vrucht van uw schoot’)? De evangelist Lukas (11,27-28) kent een gebeurtenis die bij geen van de andere drie evangelisten te vinden is: ‘Terwijl Hij zo aan het spreken was, verhief een vrouw uit de menigte haar stem en riep Hem toe: “Gelukkig de schoot die U gedragen heeft en de borsten die U hebben gevoed.” Maar Hij sprak: “Veeleer gelukkig die naar het woord van God luisteren en het onderhouden.”’
Klaarblijkelijk is dit een illustratie bij die tekst.


De Oudtestamentische afbeelding
Links staat Mozes, herkenbaar aan de stralen die uit zijn hoofd tevoorschijn schieten. Hij heeft de staf in de hand en is gekleed in een gouden mantel over een wit ondergewaad: hemelse kleuren. Hij spreekt de drie vrouwen toe tegenover hem, die eerbiedig naar hem luisteren. Op de banderol boven Mozes staat de tekst aangeduid die hier wordt afgebeeld: Deuteronomium 28,4. Mozes is aan het eind van zijn leven. Hij heeft na veertig jaar zwalken door de woestijn het volk geleid tot vlak voor het Land van melk en honing dat hun in het vooruitzicht was gesteld. Hij houdt een laatste toespraak waarin hij Gods geboden nog één keer in herinnering brengt. Vervolgens maant hij het volk aan die geboden te onderhouden.

Dat zal hun voorspoed en zegen brengen: “Als gij inderdaad gehoorzaamt aan JHWH en alle geboden die ik u heden opleg, stipt volbrengt, dan zal Hij u hoog verheffen boven alle volken op de aarde. Dan zullen de volgende zegeningen over u komen en u ten deel vallen, omdat gij gehoorzaamt aan JHWH uw God. Gezegend zijt gij in de stad, gezegend zijt gij op het land. Gezegend is de vrucht van uw schoot, de vrucht van uw grond en de vrucht van uw vee, de worp van uw runderen en de aanwas van uw schapen. Gezegend is uw korf en uw trog. Gezegend zijt gij bij uw komen, gezegend bij uw gaan.”
Vers 4 is de zegen over ‘de vrucht van uw schoot’.