Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

Vincentius wordt vaak afgebeeld omringd door gevangenen. Hij trok zich hun lot aan. Dat kwam, omdat hijzelf als jonge priester was gekaapt door Turkse zeerovers en als slaaf was verkocht. Hij doet zelf verslag:
‘De wind was zo gunstig als het maar kon. Maar God stond toe dat drie Turkse brigantijnen ons aanvielen en beschoten. Zij stroopten de Golf van Lyon af om de boten te onderscheppen die van Beaucaire afkwamen. Daar werd een jaarmarkt gehouden waarvan men zegt dat het de allermooiste is van de hele christelijke wereld. Twee of drie man bij ons aan boord werden dodelijk getroffen en alle anderen liepen verwondingen op. Ook ik werd geraakt door een pijl; daar zou ik mijn leven lang last van blijven houden: dat litteken zou me voortaan van pas komen als tijdklok. We waren wel genoodzaakt om ons aan die verraders over te geven. Ze ketenden ons vast en zetten hun tocht voort met wel duizend roverijen. Na zo’n dag of zeven, acht, hadden ze ladingen koopwaar buitgemaakt. Toen zetten ze koers naar Barbarije [= Noord-Afrika], bakermat en roofhol van de gewetenloze bandieten in dienst van de Grote Turk.
Meteen na aankomst werden we uitgekleed en in de open lucht neergezet. Ze gaven elk van ons een onderbroek en een linnen bovenkleed. Ze dreven ons de hele stad Tunis door. Na zo’n vijf of zes rondjes door de stad met de ketting om de hals, werden we teruggebracht naar de boot. Daar konden kopers ons komen inspecteren wie van ons wel of niet goed at, en zich ervan verzekeren dat onze verwondingen niet dodelijk waren. Toen dat gebeurd was, voerden ze ons naar de plek waar kooplui ons kwamen keuren, precies zoals je een paard of rund koopt: ze openden ons de mond om onze tanden te inspecteren, betastten onze ledematen, controleerden onze verwondingen en lieten ons enkele passen heen en weer lopen, draven en rennen; ze lieten ons zware lasten optillen, en vervolgens lieten ze ons met elkaar worstelen om te zien hoe sterk ieder was, en nog duizend andere schaamteloosheden.’
Eenmaal vrij werd Vincentius in Frankrijk aalmoezenier van gevangenen en galeislaven. Veertig jaar later stuurde hij missionarissen naar Moslimlanden om er gevangen christenen bij te staan.

Heb ik ervaringen opgedaan in mijn leven die beslissend zijn geworden voor de keuzes die ik heb gemaakt? Zijn er gebeurtenissen geweest waaruit ik lessen heb getrokken voor de rest van leven?

[ca 1900, glasschilderkunst. Nederland, Den Haag, St-Jacobuskerk. Dries van den Akker s.j./2014.06.22]

Verwijzingen
Feest 27 september: Vincentius a Paolo († 1660)